Dün akşam sufizme dair bir belgesel izledim. İsmimin hep şiirsel gökyüzü anlamını sahiplenmiştim bugüne kadar ve meditasyonu öğrendikten sonra daha bir sevmiştim gökyüzü gibi olmayı. Dün ilk kez adımın sufi seremonisinin adı olduğuna ayıldım. Yola takılmak, bazen saplanmak çok manasız, yolculuk tabiri de doğrusal bir imge yaratarak yanıltıcı olabiliyor. Hakikat büyüleyici bir manzara gibi halbuki ve ona kalbimizi kapatmazsak muhakkak en az bir yerden seyredebiliriz hayat boyu, sanırım, belki, anladığım kadarıyla.
Yazılar 