“Herkes kendi hayat yolculuğunda.
Ne o’nun ızdırabının sebebi benim,
Ne de -bunu yapmayı çok istesem de-
Acı çekmesini sona erdirmeye gücüm yeter.
Böyle anlarda dayanmak çok zor,
Yine de yardımcı olmaya çabalayabilirim.”
Buraya mantra niyetine bu sözleri bırakıyorum. (Kaynak: Öz-şefkat eğitimleri, Mindful Self Compassion Organisation)
Dilerim ihtiyacımız olduğunda içimizden kendimize söyleyebilelim. Söyleyelim ve içimizdeki yankısına dikkat kesilelim.
Biri acı çekerken ve biz ona bakım verirken ve bazen biraz tükenmişken.
Sevdiğimiz biri acı çekerken ve acı çektiğinin farkında bile değilken.
Birinin acısını dindirmeye kafayı taktıysak, yapabileceklerimiz ve yapamayacaklarımızı kendimize hatırlatmak için.
Şu an aklıma gelmeyen ama o “Ah!” dediğimiz tüm anlarda.
Burada dursun. Birhan Keskin’in dediği gibi, lazım olursa açar okuruz. Bugün benim ihtiyacım oldu mesela, öyle hatırladım.
Çevirmen olmadığım için şiir gibi bir şeyi çevirmeye ancak “yeltenebiyorum”, affınıza sığınarak.
“Everyone is on their own life journey.
I am not the cause of this person’s suffering,
Nor is it entirely within my power to make it go away,
Even though I wish I could.
Moments like these can be difficult to bear,
Yet I may still try to help if I can.”
Yazılar 