İhtiyaçlarının farkında ve bunları karşılamak için sorumluluğunu alan kişiye yetişkin deniyor. İhtiyaç karşılama bir ömür sürüyor.
Bu ihtiyaç karşılama işini ise o malum kişiden öğreniyoruz. (a word:)
Peki ondan öğrenmediysek yandık bittik kül mü olduk?
Bunu, geldiğim noktada, felsefik bir soru olarak alıyorum. Yani varoluşa nasıl baktığım bu soruya cevabımı en derinden etkileyen şey.
Ben dünyaya, öğrenmeye geldiğimize inanıyorum. Dünyaya, oğlum ilk doğduğunda sandığım gibi, bembeyaz ve asla çizilmemesi gereken bir sayfa olarak değil, belli bir ağaca dönüşecek belli bir tohum gibi geldiğimizi sanıyorum.
Belli dallarım katı, kimi güdük, bazısı ihtişamlı, bol meyveli. ⠀
Böyle yani.
Hal böyle olunca, yaralanacağım, travmalar olacak, acı çekeceğim. Zaten tarihin başı ve sonu değilim, bir akışın içindeyim, mikro bir parçayım. Olacak, şu veya bu.
Dallar için olması gereken ne varsa tohumun başına onlar gelecek.
Zaten yaşlanacağım, hastalanacağım, öleceğim. Bu son 3 şeyi değişik ortamlarda biz ya da siz özne çekimiyle söylediğimde ürken insanlara şahit oldum, bundan dolayı artık sadece ben kipiyle kullanıyorum:) Tamam rahat olun, yaşlanmayacaksınız, hastalanmayacaksınız, ölmeyeceksiniz söz, sebze sularına vitaminlere devam:)
Şaka bi’ yana, bunlar olacak, ben de neyim eksik gedikse onların çaresine bakacağım işte biraz biraz.
Varoluş sorusuna verdiğim yanıt beni, ihtiyaçlarımı karşılamanın yaratıcı yollarına açık hale getiriyor. Bu yolları denemeyi, yanılmayı, içinde en “orada olmam gerekiyormuş” gibi hissettirenlerde kalmayı, en asli vazifem sayıyorum.
Ve kendimi -en nihayetinde- bir şeyleri eksik, başına gelmemesi gereken şeyler gelmiş biri olarak değil, bu dünyaya gelen hepimiz gibi normal, sıradan ve yaşaması amaçlanan şeyleri yaşayan biri olarak görüyorum.
Yaralanması gereken ve yara almış.
İyileşmesi gereken ve iyileşen.
Öğrenmesi gereken ve öğrenen.
Biri.
“Biz-bunu-hiç-haketmiyorduk-ve-bize-vadedilen-asla-bu-değildi-ve-bu-saçmalık-acilen-çözülsün” Peter Pan sendromlu şımarıklığımızda zeminsiziz. Vaat edilen neydi? Emin miyiz?
İşler planlandığı gibi gidiyor.
Sakin, paniğe mahal yok.
Yoldayız.
Yazılar 