Bugüne kadar örnek aldığım, hakiki bir şeyler öğrenebildiğim ve varlığında anlattıkları gözlemlenebilir olan herkesten aynı ortak bir şeyi “duydum”.

Dedikleri şu:

Önemli olan meditasyonda ne kadar uzun oturduğumuz ya da teoride farkında olmanın bilimini hatmetmiş olmamız değil. Günün sonunda insan deneyiminde buradayız. Şimdi, aslolan insan olmanın hakkını vermek.

Gün içinde karşılaştığımız herhangi birine olan nezaketimiz, sevgimiz, anlayışımız nasıl?

Evimizde çalışan birine davranışlarımız nasıl?

Alevli anlarda bir es verip veremediğimizin farkında mıyız?

Kendimizle iç konuşmalarımız nasıl?

Bunları zor bir günün sonrası yazıyorum.

Tahammülümü en çok zorlayan şeyler, birden çok sıcak olması (sıcak benim bünyemde başlıbaşına imtihan), hastalık, yorgunluk gibi fiziksel nedenler bir aradayken dışarıdan gelen küçük bir “dürtme” de nereye kadar “cahil” uca gidebiliyorum, dün buna bakmaya çalıştım.

Vize için gittiğim ofiste çok uzun bu halde beklemek zorunda kaldım ve zincirleme bir takım zorluklar sonrası oğlumu okuldan alma saatine yetişemedim. Okula haber vermem gerekiyordu, ancak telefonla konuşmak yasaktı. Birilerine bu durumu aktarırken sinirlendiğimi farkettim.

Hayatımın bu evresinde, birilerine asla kaba davranmıyorum diyemiyorum, ancak davranır davranmaz bunu farkediyorum ve kalp kırmaktan da ödüm kopuyor. Kim olursa olsun karşımdaki, tamamen bir yabancı da olsa, araya es verip fırsatım var ise, muhakkak hakiki bir özür diliyorum. Gönül almaya çalışıyorum.

O davranışı yapıp, akşam meditasyon yaparken hiç bir şey olmamış gibi oturamıyorum. Ya da yarın yogaya gidip ruhani deneyimi başka bir şeklin içinde aramıyorum.

Ruhani deneyim, tam da şimdi ve burada bence. Şimdi ve burada, biraz da bu hatta.

Zorlandığımda bir insana verebileceğim en “çirkin” tepkide.

Bunu, özellikle de yakın ilişkilerimizde yapmak hiç de kolay değil.

Örneğin bir ilişki biterken bunu en zarif şekilde yapmaya çalışsak da camcı dükkanındaki file döneceğiz. – Döndüm.

İki tarafın da canı yanacak, kalpler kırılacak muhakkak. – Kırıldı.

Şunu demeye çalışıyorum; bilgi seviyemizle yaşamlarımız her birimizde bir miktar farklı olabilir, bu da insan olma deneyiminin bir parçası gibi geliyor. Yine de “integrity” çok önemli.

Integrity hiç hata yapmamak ya da mükemmel olmak değil bana göre. Değerlerimizi yaşamaya dair verdiğimiz hakiki çaba ve öyle yaşamadığımızı farkettiğimiz anları samimi olarak kendi içimizde görüp farkedebilmemiz integrity çorbasının olmazsa olmazları.

Aslolan pratiklerimiz değil, yaşamlarımız.